Tu nie chodzi teraz o to jaki był seks przed zdradą. Był udany. Na kanapie, w łóżku, na dzikiej plaży, raz ja na górze, raz on. Nie narzekał. Serio. Jedyne co może mi uczciwie zarzucić i ja się przyznaję, to że nie zawsze miałam ochotę na seks. Wiadomo - hormony, praca, stresy itp. Ale on również nie zawsze mógł lub chciał.
Zanim zwiążemy się z kimś na dobre, możemy dostrzec sygnały mówiące o tym, że w przyszłości coś nas podzieli. Nie jest to łatwe, bo zafascynowani początkiem znajomości patrzymy na siebie przez różowe okulary. Jakie są zwiastuny tego, że w przyszłości twój związek będzie przechodził kryzys? Osobom w związku często towarzyszy obawa, że ich relacja może nie przetrwać, choć będąc razem, wierzą, że stworzą idealną i silną więź. Niestety nawet wtedy, gdy bardzo się staramy, nie zawsze wszystko idzie po naszej myśli. Istnieje wiele sytuacji, które mogą się przyczynić do kryzysu czy rozpadu związku. Na początku znajomości jesteśmy ze sobą dość zgodni, aprobujemy wzajemne potrzeby, poświęcamy się sobie, potrafimy zrezygnować ze swoich własnych potrzeb czy marzeń. Robimy wszystko, by ukochana osoba czuła się z nami dobrze. Chcemy jej pokazać, że dla niej jesteśmy skłonni do poświęceń. Psycholog Agnieszka Dyczkowska-Krupińska wyróżnia trzy grupy sytuacji kryzysowych dla związku. Do pierwszej należą zwiastuny, czyli sygnały występujące jeszcze przed zaangażowaniem się w stały związek czy zawarciem małżeństwa. Drugą grupą są sytuacje związane z naturalnym dojrzewaniem i przebiegiem relacji. Trzecią – sytuacje stricte kryzysowe, pojawiające się w życiu pary, na przykład awans jednego z partnerów. Gdy on chce, a ona nie - Moja obecna żona od samego początku nie wykazywała jakiegoś wyjątkowego zainteresowania seksem – mówi Marek, 36 lat. – Owszem, zdarzały się dni, najczęściej po imprezie, gdy najchętniej leżelibyśmy cały dzień w łóżku i wtedy kochaliśmy się nawet dwa, trzy razy dziennie. To były wyjątki, ale i sygnały, że jest w niej potencjał. Wtedy studiowaliśmy, martwiliśmy się egzaminami, były bardzo stresujące i rozumiałem, że może nie mieć ochoty na bliskość. Niestety, po sześciu latach nic się nie zmieniło, mimo że dziś jesteśmy "ustawieni" i mamy świetną pracę. Niektórzy twierdzą, że seks to tylko przyjemny dodatek do związku i w żadnym wypadku nie powinien się on opierać na sferze intymnej. Co innego mówią specjaliści, którzy podkreślają, że niedopasowanie pod względem seksualnym może być sporym problemem. Dlatego tak ważne jest, aby już na początku być ze sobą szczerym – inaczej niezgodność w tej kwestii może w przyszłości przesądzić o rozpadzie relacji. - Należy uświadomić partnerowi, a czasem również sobie, własne potrzeby – twierdzi Dyczkowska. - Do pewnego stopnia dopasowanie i kompromis są możliwe, ale często jedno z partnerów będzie musiało żyć z uczuciem niedosytu, drugie – braku komfortu. Podobnie będzie w przypadku odmiennego stosunku do spędzania czasu wolnego. Trudno będzie o porozumienie w przypadku pary, gdzie on jest domatorem, a ona uwielbia wszelkie wypadu i imprezy – najlepiej poza domem. - Mój eks najchętniej siedziałby w domu, niekoniecznie w kapciach i puszką piwa - wspomina Kasia (28 lat). - Na początku się poświęcał dla mnie i towarzyszył mi w moich wieczornych eskapadach, ale szybko mu się znudziło. Wolał komputer, konsolę albo zwyczajnie – wolał się wyspać. Brak komfortu będzie towarzyszyć również parze, która ma odmienny stosunek do pieniędzy - ich zarabiania, wydawania czy wreszcie sposobu zarządzania budżetem domowym. Niewiele osób już na początku znajomości przejmuje się kwestiami finansowymi, choć dla wszystkich są one dość ważne. Wszelka niedelikatność z naszej strony może jednak być źle zrozumiana, a nikt przecież nie chce zostać posądzony o materializm i upatrywanie sobie w partnerze sponsora. - W początkowym okresie związku te kwestie często wydają się nieistotne lub łatwe do ułożenia w przyszłości, ale w rzeczywistości, obok niezgodności charakterów i zdrady, są najczęstszą przyczyną rozwodów – twierdzi Dyczkowska. W przyszłości jednak rozmowy na temat wspólnego zarządzania domowym budżetem należy przeprowadzić przed podjęciem decyzji o wspólnym zamieszkaniu czy małżeństwie. Tylko ty Ważnym aspektem wspólnego życia jest otoczenie pary – znajomi, przyjaciele, rodzina. To osoby, które tworzą "naturalne środowisko" każdego z nich. Oboje, wchodząc w nowy związek, wniosą w życie ukochanej osoby nowe znajomości. Nie zawsze przerodzą się one w wielkie przyjaźnie, relacje pełne sympatii i zaufania. Łatwiej jednak będzie dla wszystkich, jeśli obie strony będą się darzyły szacunkiem i wzajemną akceptacją. Jeśli dzieje się inaczej, już na początku znajomości warto się temu przyjrzeć nieco lepiej. Chłopak Sylwii (29 lat) od początku poświęcał jej bardzo dużo czasu. Towarzyszył jej w drodze na uczelnię - i z powrotem, podczas zakupów - nawet tych "ciuchowych", których panowie zwykle nie znoszą. Cierpliwie obserwował ją u fryzjera, razem z nią siedział w poczekalni u lekarza. I przez kilka pierwszych miesięcy bardzo jej się to podobało… - Był taki troskliwy i słodki, mówił, że nie wytrzyma beze mnie godziny, a o całym weekendzie spędzonym oddzielnie, nie chciał nawet słyszeć - wspomina Sylwia. - Może wszystko byłoby dobrze, gdyby nie to, że gdy był on, nie było mowy o żadnych znajomych. Moją najlepszą przyjaciółkę traktował jak zbędny balast, co jej zresztą okazywał. Komentował, że jest do nas uczepiona jak rzep psiego ogona, był niemiły. O kolegach nawet nie było mowy - swoim zachowaniem zniechęcał ich nie tylko do siebie, ale i do mnie. Myślę, że i tak długo wytrzymałam, dopiero po dwóch latach powiedziałam dość, choć uwolnienie się od niego nie należało do łatwych. - Jeśli twój ukochany nie chce się spotykać z twoimi przyjaciółmi, nieustannie ich krytykuje, radząc ci zerwanie z nimi, niechętnie też patrzy na twoją rodzinę, konieczne jak najszybszej przeprowadź z nim szczerą rozmowę na ten temat - radzi Dyczkowska-Krupińska. - W jakimś sensie przyjaciele są naszym lustrem i po jakimś czasie może okazać się, że pewnych cech i zachowań twój ukochany nie akceptuje nie tylko u twoich przyjaciół, ale również u ciebie. Może to też oznaczać zaborczość i brak tolerancji, a w każdym przypadku zwiastuje konflikty w związku. Były - ten zły Zwiastunem tego, że Twój związek może się znaleźć w tarapatach, jest sposób mówienia o swoich byłych partnerach, a konkretnie – stawianie ich w bardzo negatywnym świetle. – Jeśli twoja ukochana potępia swojego poprzedniego partnera, wybielając przy tym siebie, nie świadczy to o niej najlepiej, a w przyszłości może tak mówić o tobie. Oznacza to też, że nie wyciągnęła żadnych wniosków z przeszłości i niewiele ją ona nauczyła. - Poznałam poprzednią dziewczynę swojego byłego, która delikatnie ostrzegała mnie przed jego zaborczością - mówi Sylwia. - Byłam pewna, że jest po prostu zazdrosna, tym bardziej, że to on z nią zerwał i - jak sam powiedział - dlatego, że podejrzewał ją o zdradę. Nie miał dowodów, ale fakt, że często wolała się spotykać z paczką znajomych, a nie z nim, był dla niego wystarczający. Krytykował ją i wszystkich jej znajomych, a z czasem za to samo obrywałam ja. Czasem zastanawiamy się, czy publiczne okazywanie sobie uczuć jest w porządku, czy tak wypada i czy nie lepiej zostawić czułości na chwile, gdy jesteśmy tylko we dwoje. Co jednak, gdy nasz partner zachowuje się w tych dwóch sytuacjach całkiem skrajnie? W domowych pieleszach dąży do ciągłej bliskości, a w towarzystwie innych osób trzyma dystans, unika dotyku lub inna sytuacja – wobec ciebie jest szarmancki i opiekuńczy, a wobec innych kobiet jest grubiański, niemiły… - Tego typu zachowania mogą świadczyć o tym, że twój ukochany coś przed tobą ukrywa lub udaje kogoś, kim naprawdę nie jest i z czasem jego sekret lub prawdziwa osobowość wyjdą na jaw - ostrzega Dyczkowska-Krupińska. Granica poświęcenia Początki znajomości są zwykle miłe i sympatyczne. Dwoje zafascynowanych sobą ludzi chce się pokazać z jak najlepszej strony i udowodnić swojej drugiej połówce, że jest w stanie zrobić dla niej bardzo wiele. Z czasem może się to nieco zmienić - wszystko zależy w końcu od chęci i rozwoju naszej relacji. Jeśli spotkamy na swojej drodze egoistę, dla którego zaspokajanie własnych potrzeb jest priorytetem, z pewnością to dostrzeżemy. Warto już w początkowej fazie znajomości przyglądać się sobie bliżej także pod tym kątem i wziąć pod uwagę to, że w przyszłości raczej się to nie zmieni. - Tego typu zachowania mają tendencję do pogłębiania się - tłumaczy Dyczkowska-Krupińska. - W początkowym etapie związku często rezygnujemy ze swoich marzeń dla miłości, a drugiej stronie zdarza się ugiąć pod wpływem twoich próśb - twierdzi Dyczkowska-Krupińska. - Z czasem funkcjonowanie w takim układzie dla osoby, która czuje się nieustannie wykorzystywana, może okazać się zbyt trudne. Nie wróży dobrze związek, gdzie człowiek, którego kochasz, jest skrajnym egoistą, skoncentrowanym wyłącznie na zaspokajaniu własnych potrzeb, a Twoje potrzeby i dążenia nie są ważne w waszej relacji lub są spełniane tylko wtedy, gdy nie kolidują z jego zachciankami. Bezwzględnie niekorzystną sytuacją będzie, jeśli nasz potencjalny partner jest osobą uzależnioną od alkoholu lub narkotyków. - To sygnał alarmowy, zwłaszcza, gdy pochodzi z rodziny z problemem alkoholowym - mówi Dyczkowska-Krupińska. - Pamiętaj o tym, że uzależnienia nigdy nie mijają same, a walka z nimi jest trudna i długotrwała - zarówno dla uzależnionego, jak i jego partnera i rodziny. Kochać czy być zakochanym? Każdy z nas chciałby, aby motylki w brzuchu towarzyszyły nam jak najdłużej. Chwila, kiedy dają się one odczuć coraz słabiej, może być pierwszą próbą dla naszego związku. Takiej próby nie przetrwał związek Kasi i Konrada. - Byliśmy ze sobą osiem lat, wszystko układało się bardzo dobrze – wspomina Kasia. – Jak w każdym związki, jaki znam, były małe sprzeczki, ale to nic poważnego. Aż pewnego wieczoru on przychodzi i mówi, że nie możemy ze sobą już być, bo nie czuje tego co kiedyś, że coś się wypaliło i nie ma tych emocji co na początku. Próbowałam tłumaczyć, że przez tyle lat jest między nami dużo więcej i że stan zakochania nie może trwać wiecznie, ale on stwierdził, że albo będzie szukał do skutku takiego ideału, albo będzie sam. Jak długo trwa miłość? - Zmiana relacji z fazy ostrego zakochania w fazę budowania intymności, zaangażowania i przyjaźni, to sytuacja związana z naturalnym dojrzewaniem i przebiegiem relacji – mówi Dyczkowska-Krupińska. - Aby związek mógł stać się kompletny i dojrzały, nie może opierać się wyłącznie na zauroczeniu i fascynacji erotycznej. Czynnikiem kryzysowym może się też okazać nieumiejętność zbudowania głębokiej, intymnej relacji. Po pewnym czasie bycia razem, okazuje się, że nie tęsknimy za sobą, wygasa pożądanie, nie rozmawiamy - tylko wymieniamy informacje. Istnieją także osoby uzależnione od mitu tzw. miłości romantycznej. Oczekują od partnera nieustających "wysokich obrotów" i skupienia na sobie. Kiedy poziom pożądania spada, zaczynają czuć się niekochane, niedocenione, znudzone. Niebawem rozglądają się już za nowym partnerem, który zapewni im świeżą dawkę pożądanych doznań. Związki z partnerem uzależnionym od fazy romantycznej często się rozpadają. Szansą na ich przetrwanie jest przerodzenie się relacji w głębsze uczucie, co jest możliwe dzięki zadbaniu odpowiednio wcześnie o prawdziwe poznanie naszego partnera, bez dopasowywania go na siłę do schematu księcia na białym koniu, rozwój wspólnych pasji, przyjaźń i zaufanie. Zamieszkajmy razem Zmiana miejsca zamieszkania jest niewątpliwie trudnym okresem w życiu. Jeszcze większą próbą jest natomiast zamieszkanie we dwoje lub budowa wspólnego domu. Oba te przypadki wiążą się z wielkimi zmianami w życiu całej rodziny - nie tylko dwojga zakochanych i wyzwaniem trudnym, bo całkiem nowym. W tym czasie można się od siebie wiele nauczyć, ale też wiele dowiedzieć o drugiej osobie. Możemy wzmocnić lub zachwiać łączące nas więzi. Nowe okoliczności wymagają sporo pracy, cierpliwości i zrozumienia, co nie zawsze jest łatwe do osiągnięcia. Magda (31 lat) nie spieszyła się z decyzją o wspólnym zamieszkaniu ze swoim narzeczonym. Po czterech latach znajomości, za jego namową, postanowiła się do niego wprowadzić. Bywała u niego dość często, bo mieszkał tylko z babcią. Kiedy babcię wzięła pod opiekę rodzina, uznali, że to dobry czas na taką próbę. - Mieszkanie pod wspólnym dachem "naraża" nas na widywanie partnera w sytuacjach, które nie zawsze są przyjemne – mówi Dyczkowska-Krupińska. - Pokazuje jego codzienne przyzwyczajenia, wady i zalety, z których dotąd mogliśmy sobie nie zdawać sprawy. Część par po dłuższym lub krótszym okresie rozpada się, uznając że nie pasują do siebie. Aby zapobiec ewentualnym konfliktom w przyszłości, już na początku warto ustalić reguły codziennego bycia razem. A potem konsekwentnie się do nich stosować. Niezbędne są: szczera rozmowa, otwarta komunikacja, informowanie partnera o tym, czego od niego oczekujemy, a co nam przeszkadza. Dziś dwoje, jutro troje Narodziny dziecka to kolejne wyzwanie dla dwojga i prawdziwa próba dla związku. Pojawienie się nowego członka rodziny całkowicie zmienia nasze życie, podejście do różnych spraw i problemów, ale także i siebie wzajemnie. Wraz z pojawieniem się nowego członka rodziny zmianie ulega właściwie każda sfera życia dwojga. - Mitem jest przekonanie, że dziecko scali związek, który przeżywa kryzys - tłumaczy Dyczkowska-Krupińska. Jest dokładnie na odwrót - kryzys się tylko pogłębi. Maluch wymaga nieustannej opieki i koncentracji uczuć i energii, zwłaszcza w początkowym okresie życia. Nie ma wówczas zbyt wiele czasu, aby rodzice zajmowali się naprawianiem problemów sprzed jego narodzin. Nierozwiązane – będą narastać, aż wybuchną ze zdwojoną siłą. Decyzja o powołaniu na świat potomka powinna być głęboko przemyślana, a obydwoje rodzice - gotowi. Problematyczny awans Będąc w związku, zwykle cieszymy się swoimi sukcesami. Dopingujemy siebie wzajemnie i trzymamy kciuki za ukochanego. Zależy nam na tym, bo szczęście i satysfakcja naszej drugiej połówki są dla nas bardzo ważne i pozytywnie wpływają na atmosferę w domu. Czasem jednak wspinanie się po szczeblach kariery jednego z nich może się okazać problemem nie do pokonania, na przykład wtedy, gdy zwiąże się on ze zmianą miejsca zamieszkania lub większym zaangażowaniem czy wydłużeniem czasu pracy. Zmiana miejsca zamieszkania jest wyjątkowo trudnym momentem dla osoby, która zdecydowała się podążyć za swoim partnerem. - Mąż dość długo szukał pracy i był tym bardzo sfrustrowany - wspomina Alicja (43 lata). - W końcu znajomy namówił go na otwarcie własnego biznesu. Niestety wiązało się to z wyprowadzką i to 150 km od naszego miejsca zamieszkania. Nie wyobrażałam sobie takiej zmiany i to po czterdziestce, tym bardziej, że całe życie mieszkałam w tym samym miejscu. Sama nie zarabiałam zbyt wiele, a perspektywa, jaką roztoczył przed nami znajomy, była nieporównywalna. W decyzji pomogły nam dzieci, które studiowały w tym samym mieście. Początki były trudne i nie ukrywam, że zdarzyło się parę razy, że obwiniałam za wszystko męża, chciałam wrócić do poprzedniego życia. Po pewnym czasie wyszliśmy jednak na prostą i dziś chyba nie żałuję, że porwaliśmy się na takie zmiany. - Bywa, że już po przeprowadzce to, które uważa, że się poświeciło, wciąż wypomina swoje poświecenie i przyjmuje postawę roszczeniową. To duży błąd, gdyż nikt na dłuższą metę nie potrafi udźwignąć ciężaru ciągłych pretensji i żalów. Dlatego, jeśli zależy nam na utrzymaniu dobrej relacji, postarajmy się wyciągnąć z nowej sytuacji jak najwięcej dobrego dla siebie. Może okaże się, że zmiana była korzystna dla was obojga. Wspierajmy partnera, zamiast go oskarżać - zrewanżuje nam się tym samym, a na pewno zyskamy w jego oczach szacunek i jeszcze więcej miłości. Patrz i obserwuj Wszystkie te sytuacje - choć nie wyczerpują listy sygnałów, są dla obojga partnerów swojego rodzaju egzaminem. Może więc, zanim podejmiemy decyzję o wspólnym zamieszkaniu czy małżeństwie, warto się sobie dobrze przyglądać i dyskutować o naszym podejściu do życia. Choć na początku znajomości trudno brać pod uwagę takie sytuacje w przyszłości, jak wyprowadzka czy pojawienie się na świecie dziecka, to często sama rozmowa na ten temat może nam wiele wyjaśnić i naświetlić problem. Często jednak na pewne zwiastuny po prostu nie chcemy zwracać uwagi, mając nadzieję, że podczas wspólnego życia problemy rozwiążą się same. - Warto, zanim podejmiemy decyzję o byciu razem, rozważyć każdy sygnał alarmowy - radzi Dyczkowska-Krupińska. - Nie jest oczywiście powiedziane, że jeden z dostrzeżonych szczegółów zaważy kiedyś na naszym rozstaniu. Nawet poważny kryzys nie musi oznaczać rozpadu, a wręcz odwrotnie – może być szansą na jego wzmocnienie - pod warunkiem, że wyciągniemy z niego odpowiednie wnioski. Agnieszka Dyczkowska-Krupińska - psycholog, specjalista ds. zarządzania personelem. Pracuje jako trener umiejętności psychologicznych, psycholog sportowy oraz wykładowca. Prowadzi treningi i warsztaty rozwoju osobistego. Tworzy autorskie programy szkoleń z zakresu komunikacji interpersonalnej, psychologii biznesu, treningi mentalno - wyobrażeniowe. Źródło:
Zrobił raz - zrobi ponownie na 99% - ludzie się nie zmieniają. A dwójka ludzi jednocześnie na 99.99999% się nie zmieni. 1. On był w stanie Cię zdradzić. 2. Zdradził Cię z jakiegoś konkretnego powodu - nie "bo tak" -czegoś mu brakowało. Musielibyście się zmienić oboje - a na to nie ma szans - tak więc sytuacja się powtórzy.
Gość ale dlaczego nie pisać Gość ta, co zniszczyła Gość ta, co zniszczyła Gość ale dlaczego nie pisać Gość ale dlaczego nie pisać Gość ta, co zniszczyła Gość ta, co zniszczyła Gość mały zielony pomidor Gość ale dlaczego nie pisać Gość ta, co zniszczyła Gość błękitne_niebo Gość ale dlaczego nie pisać Gość ta, co zniszczyła Gość błękitne_niebo Gość Chyba się przesłyszałam Gość błękitne_niebo Gość ale dlaczego nie pisać Gość ta, co zniszczyła Gość ale dlaczego nie pisać Gość ale dlaczego nie pisać Gość błękitne_niebo Gość ta, co zniszczyła Gość błękitne_niebo Gość ta, co zniszczyła Gość ale dlaczego nie pisać Gość błękitne_niebo Gość ale dlaczego nie pisać Gość ta, co zniszczyła Gość ta, co zniszczyła
W 99% procentach to reanimowanie umarlaka, ale załóżmy, że chcecie spróbować. Załóżmy, że przekonują Was błagania partnera. „Kocham tylko Ciebie”, „To był błąd”, „Nic do niej nie czuję”, „Już nigdy to się nie powtórzy” i tak dalej. Załóżmy, że chcecie dać szansę, by mieć czyste sumienie, że
Zerwania zdarzają się coraz częściej. Zaledwie kilkadziesiąt lat temu, a nawet jeszcze kilka lat temu, pary spędzały ze sobą całe życie pomimo różnic. Dziś wiele się zmieniło, można nawet powiedzieć, że z jednej skrajności wpadliśmy w drugą. Twój związek się rozpadł – i co dalej?Przeszliśmy od nadmiernej akceptacji i tolerancji, do nie godzenia się z czymkolwiek, co jest sprzeczne z naszym własnym pomysłem na życie. A to nie sprzyja akceptacja drugiej osoby ze wszystkimi jej wadami i zaletami oraz świadomość, że żadna ludzka istota nie jest i nigdy nie będzie idealna to udany krok w stronę udanego związku. Oczywiście zawsze musimy określić jasno granice, których nie wolno przekraczać – takich jak złe traktowanie, brak szacunku lub zabranie nam naszej twój związek się skończy, uczucie pustki, odizolowania i osamotnienia mogą się utrzymywać przez długi czas. Przechodzimy przez słynny proces żałoby. Dobrze jest czuć ból, ponieważ ostatecznie, to właśnie on pomoże nam w rozpaczy ma kilka etapów, które są dobrze znane nam wszystkim: zaprzeczenie, gniew, depresja, akceptacja… możemy doświadczyć ich wszystkich lub tylko ludzie nie przechodzą pełnego cyklu rozpaczy po rozpadzie związku, co powoduje, że ból zakorzenia się w nich na dłuższy czas, co może prowadzić do blokady będę czuć po rozpadzie związku?Zakończenie związku może być bolesnym procesem. Byłeś z tą osobą przez wiele dni, miesięcy czy lat, dzieliłeś z nią całe życie. Znasz ją tak dobrze, jak nikt inny. Mieliście wspólnych przyjaciół, kochasz całą rodzinę i nagle wszystko to znika, niemal z dnia na dzień. Jak mam nie odczuwać bólu?Osoba, która była tak dużą częścią twojego życia i była dla ciebie ważna, zniknęła i być może nigdy już jej nie zobaczysz. Oczywiście jest to bardzo trudne. Twoja dusza łamie się na małe kawałki, czujesz się zagubiony, nie widzisz żadnego wyjścia z sytuacji a uczucie pustki staje się tym dominującym..Pomimo tego życie trwa dalej… świat nie zatrzyma się tylko dlatego, że twój związek się skończył. Nie masz więc innego wyjścia, tylko iść do rzeczą, którą musisz wiedzieć i zaakceptować jest to, że poczujesz się źle, naprawdę źle. Jak już powiedzieliśmy, rozstanie boli. Musisz też zrozumieć, że odczuwanie bólu jest czymś normalnym i przydatnym. Powinieneś płakać nad utratą, złościć na świat, krzyczeć jeśli masz ochotę… byleby tylko takie zachowanie nie trwało zbyt czuć się niekompletny, jakby połowa twojego życia minęła i nigdy nie miała wrócić, sądzić, że nigdy nie znajdziesz nikogo, kto by dorównywał poprzedniemu partnerowi, myśleć, że poniosłeś życiową porażkę, zdać sobie sprawę, że to tylko myśli, które lęgną się w twojej głowie i są prawdziwą przyczyną cierpienia. Im bardziej zagłębisz się w te uczucia, tym większy ból spowodują. Nie karm związek się rozpadł? Jak mam być sobą po zerwaniu?Po przejściu przez proces żałoby, o którym mówiliśmy, zaczniesz inaczej patrzeć na różne rzeczy. Czas jest naszym największym sojusznikiem, tak jak i nasz umysł, gdy jest w stanie myśleć ma sensu pozwalać, by czas leciał a ty nadal czujesz się niekompletny, pusty, myśląc, że partner, który odszedł był miłością twojego życia, musimy zmusić się do realistycznego myślenia, a nie zatapiać się w romantycznych rozmyślaniach i śnić na jawie, bo to spowoduje tylko większą stanąć na nogi i przestać myśleć w sposób sztywny i skostniały. Miłość twojego życia nie istnieje. Nie ma człowieka, który urodziłby się po to by być twoja pokrewną duszą, twoją drugą połową lub czymś w tym stylu. To, co naprawdę ważne to czuć się komfortowo z osobą, z którą jesteśmy w jesteś sam lub pusty w środku. Jesteś otoczony przez miliony ludzi, którzy chcą cię poznać, no i oczywiście tymi, których już znasz. Jeśli tylko się od nich nie odsuniesz na jeśli nie masz na to ochoty, powinieneś poświęcić więcej czasu dla przyjaciół, spotkać się z rodziną, zadzwonić do kogoś, kogo nie widziałeś przez długi czas, wypełnić swój czas dobrą już to zrobisz, poczujesz się odrobinę lepiej. Co więcej, dzięki wyjściu na zewnątrz i spotkaniu nowych ludzi można natknąć się na kogoś ciekawego lub napotkać możliwości zmiany pracy, podróży, rekreacji… nigdy nie wiadomo, co czeka za związek pozostanie tylko wspomnieniemUlecz siebie. Możliwe, że jako część pary przestałeś robić rzeczy, które sprawiały ci przyjemność. Teraz nadszedł czas, aby do nich wrócić i na nowo czerpać z tych zajęć razy, będąc częścią pary, tracimy samych siebie, a po rozstaniu warto spróbować odnaleźć się ponownie. Nasze poczucie własnej wartości podziękuje nam za postawę parcia do przodu, zamiast tkwienia w miejscu, nie zamykania się w naszym nieszczęściu, nie poddawania negatywnym myślom umożliwimy sobie pokonanie bólu i wyjdziemy z całej sytuacji już wszystko zostało powiedziane, ta druga osoba będzie tylko wspomnieniem, dobrym lub złym, ale w końcu tylko może Cię zainteresować ...
Rozłączyłam się, nic nie pamiętam. Ocknęłam się na kolanach w salonie trzymając się za głowę. Chciałam nie być, zniknąć, obudzić się z tego koszmaru, kiedy dotarło do mnie, że te wszystkie wymówki były tylko po to, by ją zobaczyć, by się z nią spotkać. Nie, on był zaskoczony.
Zdrada to trudne doświadczeniem dla pary – zarówno dla partnera zdradzonego, jak i zdradzającego. Zdarza się dość często, mimo że nie jest planowana. Budzi trudne emocje, z którymi ciężko się pogodzić. Czy wybaczyć zdradę? Czy można odbudować związek po zdradzie? To zależy. Od czego? Przede wszystkim od tego, czy chcemy. Tego dowiesz się z artykułu: Czy wybaczyć zdradę? – jak zdrada wpływa na związek? Czy można odbudować związek po zdradzie – kiedy jest na to szansa? Czy po zdradzie można odbudować związek – czy zawsze jest to możliwe? Czy wybaczyć zdradę – jak zdrada wpływa na związek? Zdrada niezależnie od tego, czy jest jednorazową przygodą, czy długotrwałym romansem, zawsze boli. Czy wybaczyć zdradę? Zdrada niszczy podstawy związku i zaufanie między partnerami. Odbiera poczucie własnej wartości i pewność siebie [1]. W związku po zdradzie pojawia się smutek, depresja, lęk, wściekłość, złość i mnóstwo nieprzyjemnych myśli, typu: mój świat się rozpadł, nie kocha mnie już, nigdy nikomu nie zaufam, moje życie nie ma sensu [2]. Czy po zdradzie można odbudować związek? Czy jesteśmy w stanie zaakceptować to doświadczenie i wyciągnąć z niego wnioski? Zdrada może okazać się trudnym, ale przejściowym etapem związku, lecz również i jego końcem. Czy można odbudować związek po zdradzie – kiedy jest na to szansa? Czy można odbudować związek po zdradzie? Wiele par zadaje sobie pytanie. Wiele z nich taką próbę podejmuje. Wymaga to jednak czasu, zrozumienia i cierpliwości. Zdradzonej osobie towarzyszy żal, ból, złość – jest to całkiem zrozumiałe. Jednak jeśli osoba, która zdradziła, ma poczucie winy i czuje chęć rekompensaty, warto popracować nad odbudową relacji [3]. Od obydwu stron wymaga to ciężkiej pracy. Zdradzona osoba musi być wysłuchana – ma prawo wyrzucić swój żal, wylać łzy, zadawać mnóstwo pytań i oczekiwać na nie odpowiedzi. Z kolei „winowajca” powinien naprawdę szczerze żałować swych czynów – dopiero wtedy będzie mógł zrozumieć te zranione uczucia [2]. Po tym etapie zaczyna się walka o odzyskanie zaufania, co może trwać bardzo długo, ze względu na rany, jakie pozostały. Przychodzi jednak czas, w którym osoba zdradzona jest gotowa na szukanie przyczyn zdrady, nie tylko w partnerze, ale również w sobie [2]. Wtedy w głowie kłębią się pytania: co doprowadziło do zdrady partnera? Czy wybaczyć zdradę? Może być to dobry moment na odbudowę związku, choć będzie to już zupełnie nowa relacja, wymagająca nowych fundamentów [3]. Czy po zdradzie można odbudować związek – czy zawsze jest to możliwe? To, czy po zdradzie można odbudować związek, zależy w dużej mierze
v7kaY. 5ft59rv939.pages.dev/975ft59rv939.pages.dev/335ft59rv939.pages.dev/355ft59rv939.pages.dev/815ft59rv939.pages.dev/395ft59rv939.pages.dev/105ft59rv939.pages.dev/735ft59rv939.pages.dev/71
związek po zdradzie sie rozpadnie zawsze forum
